บทความ "เลี้ยงลูกไม่เป็น" โดย สุภาวดี หาญเมธี

 เลี้ยงลูกไม่เป็น

โดย สุภาวดี หาญเมธี



สาวน้อยคนหนึ่งอุ้มเด็กอ่อนหน้าตาน่ารักน่าชัง มาเดินเล่นรับลมที่สนามเด็กเล่น เจ้าตัวน้อยจ้ำม่ำแก้มแดง เห็นใครเป็นต้องยิ้มให้ ตางี้..หวานแหวว ส่วนสาวน้อยผู้อุ้ม แม้ใบหน้าจะไม่มีความละม้ายคล้ายกันแม้สักนิด ดูรู้ว่าไม่ใช่แม่ลูกกันแน่ แต่อากัปกิริยาต่อเจ้าตัวน้อยนั้น..ทั้งใส่ใจใยดีและเอ็นดู

เราทักกันตามประสาคนร่วมชุมชน.....เธอคือพี่เลี้ยงของเด็กน้อย ส่วนพ่อแม่ของเด็กจบปริญญาโทมาจากเมืองนอก ขับรถออกไปทำงาน ทุกวัน ทั้งพ่อและแม่เจ้าตัวน้อยเลี้ยงลูกไม่เป็น ก็เลยให้เธอ..สาวน้อยจากร้อยเอ็ดซึ่งก็ยังไม่เคยมีลูก ทำหน้าที่เลี้ยงให้ ...อาบน้ำ ป้อนนม เปลี่ยนผ้าอ้อม อุ้มพาเที่ยว แม้แต่กลางคืนก็ให้นอนกับเธอ

"แม่เค้าอุ้มไม่เป็นค่ะ เค้าว่า อุ้มทีไรลูกไม่สบายตัวทุกที เลยให้หนูอุ้มตลอด กลางคืนพ่อแม่เค้าก็ว่าลูกตื่นกินนมบ่อย เค้านอนไม่อิ่ม เดี๋ยวไปทำงานไม่ได้ เค้าเลยให้ น้องนอนกับหนูตั้งแต่เดือนแรกแล้ว..." ....?????......!!!!.......

"แต่หนูว่าน้องเลี้ยงง่ายนะ ไม่โยเย ยิ้มเก่ง เสียแต่กินไม่ค่อยมาก และนอนก็ไม่ค่อยมากเท่าไรด้วย พี่ว่าหนูน่าจะทำยังไงให้น้องกินกับนอนมากกว่านี้"

ลองแนะนำเธอไปหลายอย่าง เธอบอกว่า "หนูเคยลองหมดแล้ว แต่ไม่ได้ผล ...หนูกลุ้มใจนะเนี่ย" ในที่สุดจำต้องบอกสาวน้อยผู้มีเมตตาไปว่า ถ้าน้องดูแข็งแรง ไม่เจ็บไข้ได้ป่วย แจ่มใสเบิกบานดี มีพัฒนาการดี ก็คงจะเป็นแบบแผนการเติบโตเฉพาะตัวของน้องเขา อาจจะไม่มีปัญหาอะไรก็ได้ ค่อยๆสังเกตไปก่อน อย่าเพิ่งกังวล

จะคิดไปเองไหมเนี่ย....ถ้าจะมองว่าเป็นไปได้ที่น้องหนูกินน้อย นอนน้อย เพราะขาดอ้อมแขนอบอุ่นของพ่อของแม่แท้ๆ มาคอยโอบคอยกอด ?? มีงานวิจัยหลายชิ้นที่สนับสนุนว่า การโอบกอดอุ้มชูเป็นวิตามินชั้นดีเยี่ยมของการเติบโตของเด็ก

ประสาคนคิดมาก ดิฉันถามสาวน้อยว่า พ่อแม่เขารักกันดีไหม เธอยืนยัน .. พ่อแม่เขาไม่ชอบการมีลูกหรือเปล่า เธอว่า"ไม่หรอกค่ะ แต่หนูว่าเขาเลี้ยงลูกไม่เป็น"

สมัยก่อนตอนที่เราเป็นเด็กๆ พ่อแม่เลี้ยงเรามาในบ้านที่มีพ่อแม่ พร้อมหน้าปู่ย่าตายาย ผู้คนอยู่กันครึกครื้นเต็มบ้าน เราเรียนรู้แง่มุมต่างๆของชีวิตผ่านการใช้ชีวิต อยู่ร่วมกัน : ทัศนคติวิธีคิด ศรัทธาความเชื่อ การตัดสินใจแก้ไขปัญหา ความสัมพันธ์ระหว่างคนกับคน ไปจนถึงการทำมาหาเลี้ยงชีพ การหาความสุขให้ชีวิต และแน่นอน ...วิธีเลี้ยงลูก

ไม่ต้องมีพยาบาลมาสอน แม่มือใหม่อย่างเราก็อุ้มลูกได้ ป้อนข้าวลูกได้ อาบน้ำให้ลูกได้... เพราะเราเคยเลี้ยงน้องเลี้ยงหลาน หรือไม่ก็ต้องเคยเห็นผู้ใหญ่ในบ้าน เลี้ยงเด็กมาก่อน

การเป็นครอบครัวเดี่ยวอาจเป็นเหตุผลประการหนึ่งกระมัง ที่ทำให้พ่อแม่รุ่นใหม่บางคนขาดโอกาสเรียนรู้ จึงเลี้ยงลูกไม่เป็น....??

ทว่าน่าคิดแย้งว่า การเป็นพ่อแม่นั้นมันต้องสั่งต้องสอนกันนักหรือ ดูแต่เจ้าลิงที่สมองน้อยกว่าคนสิ มันยังรู้วิธีเลี้ยงลูก มันเอาลูกเล็กเกาะหลังเกาะไหล่โหนไต่ไปกับตัว ออกหาส้มสูกลูกไม้มาฝากเจ้าตัวโตที่รออยู่ที่รัง ม้า วัว ควาย ยังรู้จักพาลูกไปเล็มหญ้า เจออันตรายยังรู้จักปกป้อง พ่อแม่นกยังรู้จักเอาหนอนมาป้อนใส่ปากลูกนก...แม้แต่นกเพ็นกวินตัวพ่อในสารคดี ยังรู้จักเอาลูกอ่อนมากกให้ความอบอุ่นที่หลังเท้าของมัน...??!!

ใช่หรือไม่ว่า ธรรมชาติให้สัญชาตญาณของความเป็นพ่อแม่...ทันทีที่มีลูก สัญชาตญาณนั้นก็พัฒนา แต่อะไรเล่า ที่ทำให้สัญชาตญาณนั้นมันเสื่อมสลายหายไปในชีวิตที่เรียกว่า"สมัยใหม่ "

หรือว่า "เลี้ยงลูกไม่เป็น" เป็นเพียงข้ออ้างที่คนรุ่นใหม่บางคนอ้างกับตัวเองและคนอื่นๆ เพื่อปลดภาระอันหนักเหนื่อย(หากมีคุณค่าและให้ความสุข)ของการเป็นพ่อแม่

เห็นพ่อแม่สวมเสื้อผ้าสวยเนี้ยบ ไม่มีรอยย่นยับ หิ้วข้าวของพะรุงพะรัง มีพี่เลี้ยงเด็กอุ้มลูกเดินตามหลังทีไร มันปวดหัวใจทีนั้น...

จาก: Modern Mom